Guðjón Friðriksson sagnfræðingur er fæddur í Reykjavík 9. mars 1945. Hann lauk stúdentprófi frá MR 1965, BA-prófi í sagnfræði og íslensku frá Háskóla Íslands 1970 og prófi í uppeldis- og kennslufræði 1971. Hann starfaði við kennslu 1970-1975 og blaðamennsku 1976-1985, var ritstjóri Sögu Reykjavíkur 1985-1991 en hefur verið rithöfundur í fullu starfi frá 1991. Guðjón hefur gegnt margvíslegum félagsstörfum, sinnt dagskrárgerð í útvarpi og sjónvarpi og skrifað fjölda greina og ritgerða í blöð, tímarit og bækur, auk þeirra bóka sem taldar eru upp hér á eftir. Hann er félagi í Reykjavíkurakademíunni. Guðjón hefur hlotið margvíslegar viðurkenningar fyrir ritstörf, m.a. móðurmálsverðlaun úr Minningarsjóði Björns Jónssonar 1985, menningarverðlaun Visa-Íslands 2000 og sex sinnum hefur hann verið tilnefndur til Íslensku bókmenntaverðlaunanna og hlotið þau þrisvar; fyrir Sögu Reykjavíkur, Bærinn vaknar 1992, fyrir Einar Benediktsson, Ævisögu 1 1997 og loks fyrir Jón Sigurðsson – ævisögu 2 2003. Bækur Guðjóns: Forsetakjör 1980, 1980. Vigdís forseti, 1981. Togarasaga Magnúsar Runólfssonar, 1983. Á tímum friðar og ófriðar 1924–1925, heimildaljósmyndir Skafta Guðjónssonar, 1983. Reykjavík bernsku minnar, viðtalsbók, 1985. Saga Reykjavíkur. Bærinn vaknar, fyrri hluti 1991, síðari hluti 1994. Saga Jónasar Jónssonar frá Hriflu 1–3: Með sverðið í annarri hendi og plóginn í hinni, 1991, Dómsmálaráðherrann, 1992, Ljónið öskrar, 1993. Indæla Reykjavík. Þingholt og sunnanvert Skólavörðuholt, 1995. Indæla Reykjavík. Gamli vesturbærinn, 1996. Einar Benediktsson. Ævisaga 1–3, 1997-2000. Nýjustu fréttir! Saga fjölmiðlunar frá upphafi til vorra daga, 2000. Jón Sigurðsson – ævisaga, fyrra bindi 2002, síðara bindi 2003. Ég elska þig stormur – ævisaga Hannesar Hafstein, 2005. Saga af forseta, 2008.