Í heftinu birtast þýðingar Ægis Þórs Jahnke á fimm ljóðum bandarísku skáldkonunnar Anne Sexton, sem hlaut hin virtu Pulitzer verðlaun árið 1967. Að þýðingunum skrifar hann ítarlegan formála um líf og ljóðlist skáldkonunnar.

Ljóðskáld Skírnis að þessu sinni er Íslendingum kunnur fyrir getu sína á því sviði en það kann að koma ýmsum á óvart að Gyrðir Elíasson er jafnframt afbragðs myndlistarmaður sem mundar pensilinn af sama hagleik og skilningi og hann færir orð á blað. Er þetta í fyrsta sinn í sögu Skírnis sem skáldið og myndlistarmaðurinn eru sami einstaklingurinn. Í umfjöllun sinni um myndlistarmanninn Gyrði Elíasson rekur Einar Falur Ingólfsson tengslin milli skáldsins og málarans í ítarlegu viðtali sem er jafnframt fullt af forvitnilegum hugleiðingum Einars sjálfs.

Sérstakt nýmæli í Skírni næstu misserin verður að hefja markvissa samræðu milli hugvísinda og ýmissa sérfræðinga á sviði raun- og lífvísinda. Pétur Guðmann Guðmannsson ríður á vaðið fyrstur vísindamanna og fjallar um sérfræðisvið sitt réttarmeinafræði, sem stendur á mörkum hins lagalega og læknisfræðilega. Í umfjöllun sinni greinir Pétur stöðu réttarmeinafræðinnar sem er „hálfgerður niðursetningur mitt í völundarhúsi heilbrigðiskerfisins“.

Sagnfræðingurinn Axel Kristinsson varpar fram áleitnum spurningum um það hvort ættartölur Landnámabókar séu skáldaðar í þeim tilgangi að lyfta tilteknum ættum í greininni „Skapandi ættfræði: Hvernig höfðingjar 12. og 13. aldar gerðu sig göfuga með skálduðum ættartölum“.

Að vanda er fjölbreytt efni um bókmenntir í Skírni. Í bókagagnrýni þessa heftis er sjónum beint að tveggja binda útgáfu bókmenntasögunnar Íslenskra bókmennta: Sögu og samhengis, en um fyrra bindið skrifa Védís Ragnheiðardóttir og Þórdís Edda Jóhannesdóttir og um það seinna Dagný Kristjánsdóttir og Kristján Jóhann Jónsson. Heimir Pálsson setur fram forvitnilegar hugleiðingar um muninn á hinum ólíku gerðum Snorra-Eddu en í greininni dregur hann saman helstu niðurstöður áratugalangra rannsókna sinna á verkinu. Í þessu hefti er sérstök áhersla lögð á nýjar raddir á fræðasviðinu. Nýdoktorinn og rithöfundurinn Guðmundur Brynjólfsson skrifar um bóhemið og utangarðsmenningu í verkum íslenska módernistans Jóns Óskars. Tveir doktorsnemar eiga greinar í heftinu, þau Rósa María Hjörvar bókmenntafræðingur sem skrifar um birtingarmyndir reiðinnar í tímamótaverkinu Tómas Jónsson metsölubók eftir Guðberg Bergsson og Gunnar Tómas Kristófersson kvikmyndafræðingur fjallar um leyndan frumkvöðul í íslenskri kvikmyndagerð, heimildamyndagerðarmanninn Kjartan Óskar Bjarnason.