Skáldið frá Fagraskógi vann hug og hjörtu Íslendinga ungur að árum og fjölmörg ljóða hans lifa enn á vörum fólks. Hann var goðsögn í lifanda lífi en ævisaga hans hefur ekki verið rituð fyrr en nú; höfundurinn hefur víða leitað heimilda og dregið ýmislegt fram í dagsljósið sem ekki var áður kunnugt um skáldið. Mikill fjöldi mynda er í bókinni.

Davíð Stefánsson var aðeins 24 ára þegar fyrsta ljóðabók hans, Svartar fjaðrir, kom út og náði þjóðarhylli en þá hafði hann þegar strítt við erfið veikindi og horfst í augu við dauðann. Sú reynsla mótaði hann fyrir lífstíð og í honum börðust alla tíð andstæður. Hann var blíður og rómantískur, ofsafenginn og storkandi, bjartsýnn og bölsýnn – ástarskáld og einsetumaður. Ungur að árum var hann kominn í hóp íslenskra þjóðskálda; mörg ljóða hans eru samofin þjóðarsálinni og persónur sem hann skapaði lifa enn góðu lífi meðal okkar. Hann var stórbrotinn einstaklingur sem nú hafa loks verið gerð verðug skil með þessari yfirgripsmiklu ævisögu.