Úr Forngripasafninu

Þeir fara í könnunarferð um húsið sem er vægast sagt stórfurðulegt. Það er með ótal herbergjum og enn fleiri krókum og kimum. Sums staðar eru ónýtar perur og ekki hægt að kveikja ljós. Þar er grá rigningarskíman að utan eini birtugjafinn. Herbergin eru sneisafull af dóti og þarna ríkir fullkomin óreiða.
Sumt af þessu dóti er samt óneitanlega svolítið forvitnilegt. Í einu herberginu sjá þeir til dæmis klunnalegan kafarabúning, í öðru sjá þeir furðulega vél sem líkist einna helst tölvu frá forsögulegum tíma. Og svo er það ísbjörninn! Rúnar horfir hugfanginn á illúðlegt dýrið þar sem það stendur með galopinn kjaft svo það glampar ógnvekjandi á hvassar tennurnar. Það er engu líkara en þessi björn hafi stirnað þarna í hljóðlausu öskri. Reyndar dregur það svolítið úr virðuleika ísbjarnarins að á bakinu á honum stendur svört, fornfáleg ritvél með gulnuðu pappírsblaði í.
Pabbi tekur suma gripina upp og skoðar þá gaumgæfilega. Rúnar sér hvernig áhugi hans vaknar. Hann er svo skrítinn, hann pabbi. Hann getur orðið gjörsamlega heillaður af ótrúlegustu hlutum, bara ef þeir eru nógu fornir. Gamlir kistlar, vélar, bækur og uppdrættir geta auðveldlega komið honum í annarlegt ástand. En meira að segja Rúnar getur vel séð að margir af hlutunum hérna hljóta að vera stórmerkilegir.

ATH. Hljóðbókin er afhent rafrænt og hægt er að hlusta á hana beint í gegnum app Forlagsins eða vafra. Hér má lesa meira um hljóðbækur fyrir appið.

Hljóðbókin er 3 klukkustundir og 24 mínútur að lengd. Kristinn Óli S. Haraldsson les.