Ferðasaga Vilborgar Örnu Gissurardóttur á Suðurpólinn er í senn einstök afrekssaga og óvenjuleg þroskasaga. Ekki einasta greinir hún frá þrekvirki fyrsta Íslendingsins sem kemst einn síns liðs á kaldasta skika jarðar við hrikalegar aðstæður, heldur hverfist hún ekki síður um mikilvægi þess að hver manneskja læri á veikleika sína, svo styrkleikar hennar fái notið sín til fulls. Hér segir af því hvernig stelpa úr Vogahverfinu, sem þrisvar sinnum var rekin úr skóla, fann að lokum hvað hún gat eftir að hafa verið týnd og villt um árabil. Hér greinir frá mikilvægi þess að trúa því staðfastlega að allir menn hafi hæfileika. Og hér blasir við sú uppbyggilega lífssýn að jákvæðni, áræðni og hugrekki sé heilladrýgri en svartsýni, illmælgi og afsakanir.