Kristbjörg Freydís ólst upp við ljóða- og vísnagerð en fékkst lítið við þá iðju sjálf fyrr en eftir fertugt.

Hún sat aldrei yfir skriftum heldur varð kveðskapur hennar til í dagsins önn, kannski hripuð brot og brot aftan á umslög, á spássíur dagblaða eða aðra blaðsnepla. Þrátt fyrir þetta er hún afar góður hagyrðingur, með gott vald á íslensku máli og hafa ljóð eftir hana birst víða.

Þetta er þó fyrsta ljóðabók hennar og svíkur engan.