Dauðinn í veiðarfæraskúrnum inniheldur ljóð um móður Elísabetar, Jóhönnu Kristjónsdóttur blaðakonu, sem lést á síðasta ári.

Hún mamma er að kveðja
En hún verður eftir í hugum okkar
Eins og þegar ég segi við allan salinn á hælinu
Að ég sé að hugsa um að halda hátíð þér til heiðurs
Og við stelpurnar veifum slæðum í ánni
Elísabet, stynur hún þunglega
Mér hugnast þetta ekki
Nú, segi ég
Þú veist að ég er prívat-manneskja

Ég gapi, mamma þú ert búin að yrkja um öll ástarmál þín
Öll? Það eru sem betur fer einhver eftir
Prívat
Ég hef aldrei heyrt þetta
Nei það er svo margt sem þú hefur ekki heyrt
Og ætlarðu þá ekki að koma?
Ég veit ekki hvort ég afber þetta
Mamma
Og nú ertu að yrkja þessa bók?
Já
Til hvers?
Til að höggva vök á ísinn
Höggva?
Pikka
Pikka?
Pikka í ísinn…

Elísabet er kunn fyrir bækur sínar og þessi er sú tuttugasta og fjórða í röðinni. Áður hafa komið út eftir Elísabetu örsögur, leikrit og skáldverk auk ljóðabóka.