Dýrabær eftir George Orwell má teljast ein af máttugustu skáldsögum 20. aldar og hafa vinsældir hennar ekki dvínað frá því að hún kom fyrst út árið 1945. Þykir hún eitt besta dæmi bókmenntasögunnar um ádeilu sem heppnast, án þess að slegið sé af listrænum kröfum, að vera á yfirborðinu auðskilið ævintýri sem allir geta lesið sér til ánægju, en felur jafnframt í sér hvassa gagnrýni með tilvísun í stjórnmál samtíma síns og stóratburði í mannkynssögunni.

Verkið er dæmisaga og er söguþráður þess víðfrægur: dýrin á bóndabýlinu Miklabæ gera uppreisn, sölsa undir sig stjórn bæjarins og nefna hann Dýrabæ. En það sem framan af virðist vera paradís þar sem dýrin njóta fullkomins frelsis og sjálfstæðis laus við kúgun mannanna ummyndast smám saman í alræðisríki þar sem veruleiki þeirra er ömurlegri en nokkru sinni fyrr. Uppistaðan í Dýrabæ Orwells er saga rússnesku byltingarinnar og Sovétríkjanna og hvössust er ádeilan á tvískinnung og blekkingar þeirra sem látast vera að framkvæma hina fögru hugsjón um jafnrétti, frelsi og reisn. Listileg meðferð Orwells á þessari sögu gerir hana að áhrifaþrungnum og ógleymanlegum harmleik.

George Orwell samdi stórvirki sín, Dýrabæ og 1984, með þá hugsjón að leiðarljósi að sameina stjórnmálabaráttu og listsköpun og fetar hann þann vandrataða veg flestum mönnum betur. Önnur verk hans bera sama aðalsmerki, jafnt skáldsögurnar sem hinar fjölmörgu ritgerðir sem hann skildi eftir sig þótt hann létist fyrir aldur fram. Í verkum sínum leitar hann oftsinnis í brunn eigin reynslu, af borgarastyrjöldinni á Spáni þar sem hann barðist sjálfur, af eymd verkafólks í stóriðjuhéruðum Bretlands og um dvöl sína í Búrma þar sem hann sinnti lögreglustörfum um fimm ára skeið.

Þorsteinn Gylfason hefur ritað formála að Dýrabæ þar sem hann fjallar um lífshlaup og feril höfundarins.

Eftir George Orwell hefur einnig komið út Lærdómsritin Í reiðuleysi í París og London og Stjórnmál og bókmenntir.