Surtseyjargosið sem hófst 14. nóvember 1963 hafði mikil áhrif á Vestmannaeyinga. Í þessari mögnuðu bók er brugðið upp einstakri mynd af mannlífinu í Eyjum á árum Surtseyjarelda og lýst svaðilförum tengdum þeim sem fæstar hafa verið færðar í letur áður. Til dæmis þegar ungir Eyjamenn horfðust í augu við dauðann í Surtsey, Syrtlingi og Jólni þegar þeir stigu þar á land fyrstir Íslendinga. Eða þegar ofurhugar lögðu líf sitt í hættu í baráttunni fyrir því að Surtsey fengi nafnið Vesturey. Hrikalegust er sagan af því þegar skipverjar á Ágústu VE 350 börðust fyrir lífi sínu á gígbarmi Syrtlings þar sem báturinn vó salt meðan gosið stóð sem hæst. Í bókinni rifjar Friðrik Ólafur Guðjónsson frá Landamótum upp minningar um fjölskrúðugt mannlíf í Vestmannaeyjum fyrri ára. Sagðar eru gamansögur af eftirminnilegum karakterum og átakanlegum sorgarstundum lýst. Höfundur bókarinnar, sagnamaðurinn  Ásmundur Friðriksson alþingismaður, gæðir frásögnina lífi með fjörmiklum stílsmáta sínum. Fjöldi ljósmynda Sigurgeirs Jónassonar prýðir bókina.