Elítum er oft stillt upp sem óvinum alþýðunnar í pólitískri orðræðu samtímans. Þeim er lýst sem þröngum hópum fólks sem ráði raðum sínum í pólitískum skúmaskotum á kostnað hins hreinlynda og óspillta almennings. Popúlistar, bæði á hægri og vinstri væng stjónmálanna, líta svo á að átakaflöturinn milli elíta og almennings sé sá sem mestu skiptir í nútímastjórnmálum.

En hvað er í raun vitað um elíturnar? Mynda þær samhentan kjarna sem stýrir samfélaginu á bakvið tjöldin eða samanstanda þær bara af fólki sem hefur náð góðum árangri á sínu sviði? Í þessari bók er þróun valdakerfanna á Íslandi rakin frá því á nítjándu öld og gögn birt um samsetningu og starfshætti elítuhópa á mismunandi sviðum samfélagsins. Aðferðafræðin tekur mið af norrænum elíturannsóknum en er löguð að íslenskum aðstæðum.

Niðurstöður höfundar benda til þess að íslenska valdakerfið hafi þróast frá ættarveldi á nítjándu öld til flokksræðis á þeirri tuttugustu en hins vegar megi á þeirri tuttugustu og fyrstu greina valdakerfi í mótun sem hafi aukin einkenni margræðis.

Höfundur bókarinnar er dr. Gunnar Helgi Kristinsson, prófessor í stjórnmálafræði við Háskóla Íslands. Hann er höfundur fjölda bóka, bókakafla og tímaritsgreina um stjórnmál og stjórnmálafræði. Meðal sérsviða hans eru stjórnmálaflokkar, opinber stefnumótun og tengsl stjórnmála og stjórnsýslu.