Elísabet Jökulsdóttir er þekkt fyrir hispursleysi í skáldskap sínum og lífinu sjálfu.

Hún hefur þó líklega aldrei kafað jafn djúpt í kviku sálar sinnar og í nýju ljóðabókinni Stjarna á himni: Lítil sál sem aldrei komst til jarðar þar sem hún glímir við ömmusorg sína og harm sonar og tengdadóttur sem misstu fóstur eftir að hafa gengið í gegnum langt og strangt tæknifrjóvgunarferli.