Skriftamál einsetumannsins eru tilraun til að tjá með ljóðrænum hætti hinar “óseigjanlegu” tilfinningar fyrir veruleikanum, tilfinningar sem spretta af því að maðurinn er hugsandi vera: í senn vitni að því hvernig tilveran opinberast honum og þátttakandi í þeim undrum og öflum sem þar er að finna.