Kata býr hjá ömmu sinni og vaknar um miðja nótt við dularfullt fótatak. Daginn eftir er hún send burt um stundarsakir og leitar uppi móður sína sem býr meðal huldufólks. Þar sér hún lífið í nýju ljósi og kemst á slóð sem hún verður að rekja. Vera sem minnir á úlf er á sveimi og virðist eiga erindi við Kötu, en hana grunaði aldrei að IRA tengdist málinu og að um líf og dauða væri að tefla.

Gillian Cross hlaut Carnegie-orðuna fyrir þessa mögnuðu sögu. Guðlaug Richter þýddi.