Sagan um hina fornu konunga Noregs er líklega elsta varðveitta konungasagan frá Norðurlöndum. Höfundur, sem kallar sig Þjóðrek munk, var uppi á 12. öld og ritaði á latínu.

Ísland og Íslendingar koma hér mjög við sögu. Þeirra er getið sem heimildarmanna að ritinu en einnig er hér sagt frá landnámi Íslands og kristnitökunni. Athygli vekur að frásögnin af kristnitökunni er með nokkuð öðrum hætti en í íslenskum sagnaritum.

Frásagnarstíll Þjóðreks er nokkuð ólíkur því sem við eigum að venjast í fornsögunum okkar. Höfundur beitir ýmis konar mælskubrögðum og áróðurstækni sem felst í einlægni og persónulegri nánd við lesandann.

Aftan við konungasögur Þjóðreks er stuttur Íslandskafli úr norska sagnfræðiverkinu Historia Norvegiae sem talið er vera frá 13. öld. Hér segir meðal annars frá furðum Íslands, fjöllum huldum jökulhettu sem skína við sæförum, neðansjávargosi og heilsubætandi bjór sem vellur úr jörðu.

Sögurnar birtast nú í fyrsta sinn í íslenskri þýðingu en þýðandi er Guðmundur J. Guðmundsson menntaskólakennari.