„Deilugjarnir og illviljaðir, hefnigjarnir, fláráðir og þrællyndir, óhófsamir, lostafullir og saurlífir, svikulir og þjófóttir. Hvaða ódyggða er ekki að vænta hjá fólki sem dvelst á eyðilegu landi og stundar sjó í ótakmörkuðu sjálfræði, án aðhalds samviskunnar, eftirliti og utanaðkomandi aga?“

Þannig lýsti Johann Anderson, borgarstjóri í Hamborg, Íslendingum í umdeildu riti sínu um land og þjóð sem gefið var út ytra 1746. Verkið birtist hér í fyrsta sinn á íslensku, auk andmæla Jóns Þorkelssonar, rektors Skálholtsskóla.

Í bókinni eru jafnframt endurprentaðar alræmdar Íslandslýsingar þeirra Göries Peerse og Dithmars Blefkens frá 16. öld. Öll þessi skrif eiga erindi um okkar daga þegar ímynd Íslands á alþjóðavettvangi er í brennidepli.

Már Jónsson og Gunnar Þór Bjarnason sáu um útgáfuna, þýddu og rituðu inngang.