Haustið 1649 situr Guðmundur Andrésson, íslenskur almúgamaður frá Bjargi í Miðfirði, bak við lás og slá í kóngsins Kaupmannahöfn.

Hann er skólagenginn og ágætlega lærður, fræðimaður og skáld. Aldrei hefur hann þó getað lært að bera tilhlýðilega virðingu fyrir yfirvöldunum, veraldlegum sem andlegum, og það kemur honum í koll.

Honum er gefið að sök að hafa samið hneykslanlegt rit gegn Stóradómi, hinni harkalegu siðferðislöggjöf sem þjakaði Íslendinga um aldir.

Í Bláturni, einu illræmdasta fangelsi Danaveldis, bíður Guðmundur þess sem verða vill meðan hann veltir fyrir sér lífshlaupi sínu og reynir að raða saman brotum.

Bókin hefur hlotið margvíslega viðurkenningu og verið þýdd á erlend tungumál.